ulu
Türkiye Türkçesi – Tatarca Sözlük (Ganiyev, 1998)
ulu
с. 1) олы; бөек; 2) бик зур
Arı Duru Türkçe – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Kuleli)
ulu
1. Büyük
Karşılaştırmalı Türk Lehçeleri Sözlüğü (Ercilasun, 1991)
ulu
Türkiye Türkçesi: ulu
Azerbaycan Türkçesi: ulu
Başkurt Türkçesi: olo böyök
Kazak Türkçesi: ulı
Kırgız Türkçesi: ulū biyik
Özbek Türkçesi: uluğ büyük
Tatar Türkçesi: olı biyik
Türkmen Türkçesi: ulı
Uygur Türkçesi: uluğ uluğvar
Rusça: velikiy
Azerbaycan Türkçesinin Açıklamalı Sözlüğü (Orucovun, 2006)
ulu
sif. Çox böyük, ən böyük, böyük. Ulu divanlarda çəkilir adım; Ərşə bülənd oldu dadü fəryadım. Qurbani. Yenilməz bir xalqıq, əcdadı ulu; Qoruyur sinəmiz vətən mülkünü. Ə.Cəmil.
Azerbaycan Türkçesinin Sinonimler Sözlüğü (Çakıroğlu, 2013)
ulu
I. böyük, əzəmətli
{büyük, azametli}
II. əcdad, dədə-baba
{ecdat, ata}
Pamukkale Azerbaycan Türkçesi - Türkiye Türkçesi (ADT versiyonu)
ulu
ulu
Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)
ulu-
ııı. ulumak; ulup-uñşup: uluyan sesler çıkarmak.
Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)
ulu
ı. = uluu ıı.
ıı. = ülül.
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
ulu
oğlu. Sılpağar ~: Sılpağaroğlu, Temircan ~: Temircanoğlu, adam ~: insanoğlu.