tıñçı

Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)

tıñçı

1. gizlice söz dinleyen, gözcü, hafiye. câsus; 2. folk. : basiretli, ilerisini gören.

Son arananlar:

• kantar,
• rüb,
• Xavf,
• cele,
• synchrony,
• kəllə,
• Kon,
• kepdirmek,
• daz,
• inay,
• süpürgəçi,
• nonsense,
• butak,
• arsen,
• goduk,
• Coy,
• owaz,
• totay,
• gövde,
• o'z,
• Sayak,
• tıñçı