tıñçı
Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)
tıñçı
1. gizlice söz dinleyen, gözcü, hafiye. câsus; 2. folk. : basiretli, ilerisini gören.
Son arananlar:
- qulibiyaban,
- tutsukmak,
- sojamak,
- tıpkıbasım,
- yuq,
- karlıgaç,
- baryşgeliş,
- salkın,
- kıyındal,
- ımsıı,
- üpçün,
- haciz,
- cepheleşmek,
- qorishtirgich,
- qahrlanmoq,
- Sahipqiran,
- emrülmek,
- Döviz,
- meenetkeç,
- Çomur,
- tanur,
- tıñçı