tınçımak
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
tınçımak
bozulmak, kokmak, kokuşmaya başlamak, çürümeye yüz tutmak. Et tınçığandı: et kokuşmuş, çiy teri tınçığıp baradı: çiy deri kokuşmaya başladı, ala işni tınçıtdıla: onlar işi bozdular, ayran tınçırğa tebregendi: yoğurt bozulmaya başladı.
Dîvânü Lugâti’t-Türk Dizini (TDK)
tınçımak
bozulmak, çürümek, III, 276, 303 bkz> tançamak, tançgamak, tanç ımak, tınçamak, tunçımak