türmen

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

türmen

(malk.) bk. tirmen.

Son arananlar:

• atışma,
• çığ,
• evcilleşmek,
• kalon,
• tübeşmek,
• Kallaşma,
• öğün,
• donuk,
• patman,
• order,
• durkun,
• abroad,
• sinsimə,
• Yekə,
• bizningki,
• adaxlı,
• ýomak,
• Gul,
• ızbandut,
• afət,
• project,
• türmen