türbət
Azerbaycan Türkçesinin Açıklamalı Sözlüğü (Orucovun, 2006)
türbət
is. [ər.]
1. Torpaq. Elə bir ölkədə doğulmuşam ki; Onun türbətinə minnətdaram mən. M.Rahim. // məc. Müqəddəs torpaq. Ana torpağından bir ovuc alıb; Vətən türbəti tək gəzdirən ərlər. N.Xəzri.
2. Keçmişdə: dindarların müqəddəs saydıqları yerlərdən, müqəddəslərin qəbrinin üstündən, pirlərdən və s.-dən götürülən torpaq. [Xortdan:] Bu türbətin təlatüm yatırtması dəfəatla imtahan olunubdur. Ə.Haqverdiyev.