töñek

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

töñek

gövde, beden, küt, kötürüm. Can bıla ~: ruh ile beden, kemeni ~i: geminin gövdesi, terekni ~i: ağacın gövdesi, ~ boldu da kaldı: kötürüm oluverdi.

Son arananlar:

• Davron,
• dushvor,
• Xeyr,
• Saklı,
• daimen,
• gütmek,
• janagyryly,
• arsarlanmak,
• çögölö,
• Yeni,
• avocado,
• Dalak,
• ekim,
• ascap,
• vestige,
• class,
• görək,
• Kotarmoq,
• tüzlük,
• case,
• balayatqu,
• töñek