töñek

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

töñek

gövde, beden, küt, kötürüm. Can bıla ~: ruh ile beden, kemeni ~i: geminin gövdesi, terekni ~i: ağacın gövdesi, ~ boldu da kaldı: kötürüm oluverdi.

Son arananlar:

• dizmek,
• gurbet,
• paluba,
• Kul,
• taştuu,
• küncü,
• cetgen,
• jing,
• kommunist,
• dönüşlü,
• Şaki,
• tasavvuf,
• tüşünümsüzdük,
• Yufka,
• Bulçuk,
• precedence,
• Meçhul,
• coon,
• Kurye,
• tapança,
• Osetr,
• töñek