töñek

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

töñek

gövde, beden, küt, kötürüm. Can bıla ~: ruh ile beden, kemeni ~i: geminin gövdesi, terekni ~i: ağacın gövdesi, ~ boldu da kaldı: kötürüm oluverdi.

Son arananlar:

• lavand,
• məhrəm,
• fiş,
• tavkar,
• qaşlamaq,
• augment,
• süt,
• surnay,
• carımak,
• ılgamak,
• yangrimaq,
• shaped,
• üylenmek,
• AYLAN,
• püxtə,
• çokrağan,
• cenabet,
• qucumaq,
• zabitə,
• şişmanlıq,
• tovus,
• töñek