cetgen
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
cetgen
1. olgun, ergin, yetişmiş, yetişkin. ~ harbız: olgun karpuz, tamam ~ zamanında: tam olgunlaştığı sırada, cılı ~: yaşı olgunlaşan, ~ kız: yetişkin kız, ~ kızı bolğan üynü çırağı carık canar: yetişkin kızı olan evin ışığı parlak yanar (a.s.), ~ kız cerli eşekni tanımaz: yetişkin kız eyerli eşeği tanımaz (a.s.). 2. yetişen, gelen, rastgelen, isabet eden, gereken. Har ~iñe aytıb aylanma: her yetişdiğine söyleyip gezme, her rastladığına söyleyip gezme, men har ~ñe cabışama, ala da aladıla da atadıla-degendi mant başı: ben her gelene yapışıyorum, onlar da alıp atıyorlar-diyormuş dulkarıotu (deyim), ~ cerde canımı da berirme: gereken yerde canımı bile veririm, ~i çaklı bir ber: yetiştiği kadar ver, ~i allay birdi: isabet edeni (hissesine düşeni) o kadardır.