tuñğuç

Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)

tuñğuç

= tun I; tuulup öskön tuñğunç cer folk.: doğduğum ve büyüdüğüm yer (vatan).

Son arananlar:

• shayka,
• bırpıra,
• DEMİN,
• Tibb,
• yetilganlik,
• Curun,
• erte,
• külləmək,
• CUUN,
• qaysi,
• YAKALAMAK,
• keleke,
• ətək,
• ötgüsiz,
• moldav,
• Arkı,
• Əqraba,
• eçkir,
• həyətarası,
• başıyekə,
• Yırtmak,
• tuñğuç