tuvğan
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
tuvğan
doğan, doğmuş, çocuk, hasıl olmuş. cañı ~: yenidoğan, nekâhsız ~: nikâhsız doğan, ~ kün: doğan güneş, ~ curt: anayurt, özyurt, doğulan yurt, ~ ana: öz ana, ~ karnaş: öz kardeş, ~ egeç: öz kızkardeş, ~ til: ana dili, öz dil, egeçden ~: bacıdan doğmuş yeğen, kızkardeş çocuğu, karnaşdan ~: biraderden doğmuş yeğen, kardeş çocuğu, eki karnaşdan ~la: iki kardeşin çocukları, egeç bıla karnaşdan ~la: bacı ile kardeşin çocukları, ulandan ~: oğuldan torun, oğulun çocuğu, kızdan ~: kızdan torun, kızın çocuğu, anasından cigit ~: anasından yiğit doğmuş, itden ~: köpek yavrusu, eşekden ~: eşşek oğlu, eşekden tuvğan eşek: eşek oğlu eşek, ~ kesi nasıbı bıla tuvadı (as): çocuk kendi kısmeti ile doğar, doğan kendi kısmeti ile doğar, ~ eliñi suvu çokurak (d): doğduğun yerin suyu berrak.