tanrıçı

Azerbaycan Türkçesinin Açıklamalı Sözlüğü (Orucovun, 2006)

tanrıçı

sif. köhn. Allahpərəst, Allaha inanan, mömin. [Molla Əkbər:] Bu, tarçı Əsəd deyildi... tanrıçı Əsəd idi... Yaxşı adam idi... B.Talıblı.

Son arananlar:

• ýüzlenmek,
• gümbürdemek,
• hazine,
• metodik,
• külünmek,
• latif,
• tsirk,
• ödül,
• tadrij,
• ruxsat,
• saplıca,
• tünglük,
• Define,
• sarğaymak,
• cakta,
• mustamlakachi,
• Pinəçilik,
• Yah,
• hav>,
• ayaksız,
• proektsiya,
• tanrıçı