tanrıçı

Azerbaycan Türkçesinin Açıklamalı Sözlüğü (Orucovun, 2006)

tanrıçı

sif. köhn. Allahpərəst, Allaha inanan, mömin. [Molla Əkbər:] Bu, tarçı Əsəd deyildi... tanrıçı Əsəd idi... Yaxşı adam idi... B.Talıblı.

Son arananlar:

• synalmak,
• yışıglıg,
• isteksiz,
• günebakar,
• garatal,
• qotonlamoq,
• adylyýet,
• fickle,
• üvendire,
• taturmak,
• harfiyen,
• keçmek,
• pergel,
• akançukan,
• haramzada,
• bezegli,
• inkisar,
• ağaç,
• buhran,
• inheritance,
• korik,
• tanrıçı