tanrıçı

Azerbaycan Türkçesinin Açıklamalı Sözlüğü (Orucovun, 2006)

tanrıçı

sif. köhn. Allahpərəst, Allaha inanan, mömin. [Molla Əkbər:] Bu, tarçı Əsəd deyildi... tanrıçı Əsəd idi... Yaxşı adam idi... B.Talıblı.

Son arananlar:

• sylmak,
• Hant,
• farreaching,
• küsürge,
• knot,
• gurugançylyk,
• buyukmay,
• fark,
• señirçke,
• veyil,
• sandalye,
• bolum,
• mould,
• qağ,
• sıyıt,
• galayon,
• naqil,
• orthography,
• tigmek,
• çitilemek,
• sanrı,
• tanrıçı