tutçı

Dîvânü Lugâti’t-Türk Dizini (TDK)

tutçı

daima, her vakit, durmadan; komşu, yakın· I, 159, 376, 423, 515, 518, 520, 521, 523, 524; III, 53, 54, 55, 378 bkz> tutaşı,tutşı

Son arananlar:

• tabaka,
• toliqsiz,
• dambadam,
• değirmilik,
• bina,
• Boldi,
• dışlamak,
• tokuma,
• ırmak,
• Suskun,
• vecih,
• sırtıqlıq,
• aki,
• qapma,
• Mabet,
• inat,
• ýalkymly,
• yusif,
• beşer,
• reflexive,
• coastal,
• tutçı