tunçuğuv

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

tunçuğuv

bunalma, nefessiz kalma, boğulma; çürümeye yüz tutma, kokuşma.

Son arananlar:

• Moldav(an),
• hazin,
• Başdan-başa,
• emne,
• farzin,
• sandırğa,
• dabaa,
• eyməç,
• manifestation,
• opt,
• atav,
• hizmetkar,
• chimdimoq,
• Qotmoq,
• Baba,
• uddurma,
• aydama,
• kontorçu,
• Süngü,
• synamak,
• cümə,
• tunçuğuv