atav

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

atav

1. Yığın, deste, öbek. ~ geben: ot yığını. 2. Kayış, şerit, kemer, kayış bağı. ~nu uzunu aşhı, söznü kıshası aşhı: kayışın uzunu iyi, sözün kısası iyi (a.s.).

vadetme, ithaf etme, ayırma, adını koyma. At-bet ~: kötü sıfatla anma, kusur söyleme, at ~: ad takma, cuk ~: bir şey vadetme, bir şey (vermeye) söz verme.

Son arananlar:

• changildimaq,
• qoparma,
• torpaq,
• kırr,
• Farmer,
• ikkilanmoq,
• equity,
• ihtisas,
• ce,
• İştan,
• gökçe,
• keyif,
• mumlu,
• instinkt,
• definitive,
• amplua,
• komut,
• ırgılmak,
• daşlıq,
• Taýly,
• satiranavis,
• atav