toñuz
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
toñuz
domuz. ~ bala: domuz yavrusu, ~ cav: domuz yağı, ~ orun: domuz yatağı, ~ça: domuz gibi, ~ hamhot: domuz suratlı, ~ kılıklı: domuz ahlaklı, domuz karakterli, ~nu ağı karası balmaz (as.): domuzun beyazı siyahı olmaz, ~nu başın tepsige salsañ töñerep tüşer (as.): domuzun kafasını sofraya koyarsan yuvarlanıp yere düşer.
Dîvânü Lugâti’t-Türk Dizini (TDK)
toñuz
domuz·I, 304, 346;II, 343;III, 363, 394 § toñuz merdegi; domuz yavrusu·I, 480