tiymek
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
tiymek
1.Dokunmak, değmek, temasetmek, saplanmak. Kolu bıla ~: eli ile dokunmak, tiyip körmek: dokunup bakmak, avzuma cuk tiymegendi: ağzıma bir şey koymadım, aña kişi tiymegendi: ona kimse dokunmadı, korğaşın ok köküregine tiygendi: kurşun göğsüne saplanmış, sabiyge kün tiygendi: çocuğa güneş dokunmuş, başım kökge tiydi (d): başım göğe değdi, aña kolum tiymegendi: ona elim dokunmadı, kollarığız bir birine tiyerça tiziligiz: kollarınız bir birine temas edecek şekilde diziliniz; 2. Yakalanmak, değmek, geçmek, bulaşmak, musab olmak. Sabiylege köme tiygendi: çocuklara kızamık geçmiş, köz ~: gözü dokunmak, nazarı değmek, aña köz tiygendi deydile: ona nazar değmiş diyorlar, kesekle tiyip avruydu: nezle bulaşarak hastalanmış, iynekge silegey tiygendi: ineğe salya hastalığı geçmiş, sabiyçik buvala tiyip catadı: çocuk boğmacaya yakalanarak yatıyor; 3. Doğmak, çıkmak. Kün tiyedi: güneş doğuyor, ay tiygenley keligiz: ay çıkınca geliniz.