tikgen

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

tikgen

diken, dikiş, dikmiş. ~ iyne: dikiş iğnesi, ~ meşina: dikiş makinası, ~ oyuvla: dikişle yapılan işlemeler, dikerek yapılan nakışlar.

Son arananlar:

• elhal,
• haradan,
• çıtlak,
• gerbi,
• kayakçı,
• deklanşör,
• muallaq,
• zinakar,
• çaçır,
• tanışık,
• Beshik,
• dopy,
• Kafi,
• şəvə,
• tekçe,
• bijeli,
• kıyma,
• Banmak,
• yüdüsh,
• ätiýaçly,
• Gizlice,
• tikgen