tebreniv

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

tebreniv

sarsılma, sallanma, hareket etme, oynama, başlama.

Son arananlar:

• Damğa,
• helak,
• obstinate,
• pişik,
• istiot,
• alın,
• itelemek,
• Tegme,
• tutaqmoq,
• çalxalamaq,
• imək,
• otar,
• kenquru,
• izolasyon,
• tagaçjyp,
• mübarək,
• jenjel,
• damgalık,
• bulantı,
• kalavur,
• Sərbəsər,
• tebreniv