kalavur

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

kalavur

(malk.) bk. Karavul.

Son arananlar:

• beççə,
• söykemek,
• qusma,
• boşon,
• kozlar,
• mehribon,
• yeksər,
• medetkär,
• tutkuç,
• naalat,
• emergent,
• sanlı,
• sığınış,
• burgulu,
• persuasion,
• Ülke,
• Pənah,
• vakant,
• paravan,
• qoshimcha,
• ütüji,
• kalavur