tağay

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

tağay

diş, dişli ayakkabı (kaymayı önleyecek şekilde yapılmış dişli ayakkabı), kı, kramponlu ayakkabı. Tavğa ~larıñı kiyip bar: dağa çivili ayakkabılarını giyerek git.

Son arananlar:

• avlamak,
• ýaşytdaş,
• burtalanmak,
• dastkola,
• howandarlyk,
• mushtak,
• onalmak,
• Adem,
• gavlak,
• nəvazişkar,
• ýaşululyk,
• magşuk,
• Il,
• O'y,
• vega,
• diyafram,
• qoniq,
• şonqar,
• Büt,
• babuş,
• Nüsha,
• tağay