tağay

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

tağay

diş, dişli ayakkabı (kaymayı önleyecek şekilde yapılmış dişli ayakkabı), kı, kramponlu ayakkabı. Tavğa ~larıñı kiyip bar: dağa çivili ayakkabılarını giyerek git.

Son arananlar:

• albastı,
• qomus,
• bezmen,
• Emdi,
• korçuy,
• Şü,
• ayrim,
• qahqah,
• yüre,
• tunnel,
• məhrumiyyət,
• oğarı,
• imperceptible,
• sorabermek,
• sazandar,
• qıyaqotu,
• familial,
• dava-dalaş,
• qelet,
• zardevor,
• tooth,
• tağay