tapçan
Arı Duru Türkçe – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Kuleli)
tapçan
1. Divan (oturmak için)
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
tapçan
koltuk. ~ lağa olturup uşak etedile: koltuklara oturup sohbet ediyorlar.
Dîvânü Lugâti’t-Türk Dizini (TDK)
tapçan
erişilemeyen üzüm salkımlarını kesmek için toplayının üzerlne çıktığı sofra biçiminde üç ayaklı bir nesne· I, 435 bkz> tapçañ