sıyınıv

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

sıyınıv

sığma, istiabetme, alma; uyma, boyun eğme, itaat etme.

Son arananlar:

• teelluqluq,
• intention,
• cenup,
• epilepsi,
• targıl,
• camçı,
• Kut,
• vali,
• Cıyılğan,
• düzeltici,
• nifrin,
• orgazm,
• despot,
• gulp,
• bo'ji,
• terörist,
• rope,
• qəzəb,
• ozak,
• Kəhər,
• Değil,
• sıyınıv