sıyınıv

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

sıyınıv

sığma, istiabetme, alma; uyma, boyun eğme, itaat etme.

Son arananlar:

• Çalım,
• buut,
• zina,
• pinhona,
• mürähet,
• Bıçak,
• kəffarə,
• önörçü,
• but,
• keflenmek,
• ali,
• caravlu,
• Temaşa,
• qulunlimaq,
• sipsiy,
• uvvos,
• cikcik,
• innocuous,
• çilbörü,
• babal,
• öğürmek,
• sıyınıv