sınıq
Azerbaycan Türkçesinin Açıklamalı Sözlüğü (Orucovun, 2006)
sınıq
sif.
1. Sınmış halda olan; qırıq. Sınıq dolça. Sınıq boşqab. Sınıq güzgü. Sınıq maşın. – Mirbalayev oturduğu sınıq taburetdən qalxaraq gəzinməyə başladı. M.Hüseyn. Dağınıq və uçuq evləri, küçələrə tökülmüş sınıq qab-qacaqları görərkən dağılmış insan yurdunun bu xarabazarlığı qarşısında yolçunun ürəyi sıxıldı. Ə.Məmmədxanlı.
2. is. Sınmış, qırılmış bütöv bir şeyin kiçik hissəsi. Stəkan sınığı. Maşının sınıqlarını düzəltmək. Qabların sınığını atmaq.
3. məc. Pərişan, qüssəli, dərdli. [Şükür] sınıq bir ürəklə kəndə qayıtmağa məcbur olmuşdu. S.Hüseyn. Acı qəmlərlə onun qəlbi sınıq, ruhu sınıq; Ona rəhm eyləyən əllər hanı? Olmuşmu qırıq? M.Müşfiq. [Sona:] Ay oğul! Gözümə bir az sınıq dəyirsən? Z.Xəlil.
4. İflas etmiş, müflis.
5. məc. Məğlubiyyətə uğramış, basılıb pozulmuş. Sınıq qoşun. ‣ Sınıq çıxmaq – iflas etmək, müflis olmaq. Nəhayət, Hacı Sultan sınıq çıxdı. S.Hüseyn. Həmzə sınıq çıxıb iflas etmiş “intiligent” tacir və əmisi oğlu Ağasəfəri öz yanında işə götürmək niyyətində idi. Ə.Əbülhəsən. Sınıq düşmək – 1) bax. sınıq çıxmaq; 2) məğlub olub dağılmaq, darmadağın olmaq. Sınıq düşən Səlim bəy suyu süzülənə-süzülənə Gorusa qayıdıb, istər-istəməz Peterburqa bir də xəbər yazdı. S.Rəhimov. Sınıq salmaq – dağıtmaq, basmaq, məğlub etmək, darmadağın etmək. Nəbi dağın bir tərəfində olan qoşunu sınıq salıb, dərə enişə qovdu. “Qaçaq Nəbi”.
Azerbaycan Türkçesinin Sinonimler Sözlüğü (Çakıroğlu, 2013)
sınıq
I. qırıq, bölük
{kırık, parçalanmış}
II. incik, küsük
{incinmiş, küsmüş}
Pamukkale Azerbaycan Türkçesi - Türkiye Türkçesi (ADT versiyonu)
sınıq
kırık, paramparça, sınık