sürülgen

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

sürülgen

sürülmüş, sürülen. ~ saban: sürülmüş tarla, ~ cer: sürülen yer.

Dîvânü Lugâti’t-Türk Dizini (TDK)

sürülgen

her zaman, her yerden sürülen· I, 523, 525

Son arananlar:

• inanc,
• DALBADAL,
• ustaz,
• avanñı,
• narration,
• üñ,
• sxem,
• tonic,
• serazat,
• adına,
• qaynaq,
• kâr,
• gidişgen,
• bedev,
• alabag,
• Köy,
• qiliq,
• tamiz,
• MÖÖN,
• yönetim,
• dedikodu,
• sürülgen