sürkelemek

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

sürkelemek

sürüklemek, çekmek, sürükleyip götürmek. Anı sürkelep keltirdile: onu sürükleyip getirdiler, kesiñi sürkeletme: kendini sürükletme.

Son arananlar:

• doğan,
• sədrlik,
• front,
• kuşgun,
• Bış,
• disrupt,
• çarx,
• alagay,
• tuzum,
• Priz,
• durmaq,
• hükümdar,
• batta,
• ılğan,
• nonqatiq,
• muhtemelen,
• töldöö,
• yaldızlama,
• daňlyş,
• qaça-qaç,
• topor,
• sürkelemek