Başga

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

başga

[başğa], syp. 1. Özge, keseki; özi däl. Başga biri. 2. Öňküden aýry, üýtgeşik. Ol indi düýbünden başga adam. 3. Ýene, ýene-de. Suwçy başga-da gerek-ýarak zatlary ýanyna aldy.

Son arananlar:

• ours,
• ansız,
• Sevimsiz,
• Növrəstə,
• changildimaq,
• ýöriteleşdirmek,
• mahnı,
• örüji,
• Senet,
• affrikat,
• bişdüş,
• oroo,
• atıfet,
• Şikəst,
• laxtak,
• dadanmış,
• köbük,
• uksus,
• sapıg,
• cədvəl,
• Yagı,
• Başga