sümelge

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

sümelge

[sümölğö], at. 1. Sümüp geçilýän geçelge, deşik we ş.m. ýer. Galanyň sümelgesi. 2. gepl.d. Öý, tam, kepbe, çatma we ş.m.. Her kim mal- garasyny ýatagyna salýar-da, öz sümelgesine gidýär.

Son arananlar:

• cıkmak,
• MANDAT,
• antropoloji,
• mart,
• conciliatory,
• go'z,
• kollamaq,
• Usul,
• Azər,
• tazi,
• sintine,
• muhayyo,
• kundaklamak,
• Kızgın,
• tefrik,
• kasaba,,
• kanistr,
• kapris,
• yüen,
• baçama,
• ulamaq,
• sümelge