sümelge

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

sümelge

[sümölğö], at. 1. Sümüp geçilýän geçelge, deşik we ş.m. ýer. Galanyň sümelgesi. 2. gepl.d. Öý, tam, kepbe, çatma we ş.m.. Her kim mal- garasyny ýatagyna salýar-da, öz sümelgesine gidýär.

Son arananlar:

• bürünmək,
• ahlı,
• vites,
• aymaz,
• sagulamak,
• diksiyon,
• durbin,
• aşna,
• naqqaş,
• tikə,
• aşat,
• bikam,
• danə,
• naxələf,
• aşar,
• köçəri,
• uramal,
• azlap,
• BELKİ,
• keskin,
• kooperatif,
• sümelge