cıkmak

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

cıkmak

yıkmak, devirmek, yenmek, altetmek. Urub ~: vurup devirmek, men anı cıkdım: ben onu yıktım, (altettim), tutuşub ~: güreşip yıkmak (yenmek).

Son arananlar:

• constitutive,
• croon,
• suratsız,
• azgana,
• toqili,
• bolajon,
• Usmak,
• bordro,
• degi,
• çoçuvuk,
• mecburen,
• Aksi,
• iş,
• daramaq,
• sapand,
• Ni,
• dün,
• diagnose,
• Adalet,
• ela,
• taýmak,
• cıkmak