cıkmak

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

cıkmak

yıkmak, devirmek, yenmek, altetmek. Urub ~: vurup devirmek, men anı cıkdım: ben onu yıktım, (altettim), tutuşub ~: güreşip yıkmak (yenmek).

Son arananlar:

• savadsızlıq,
• kezit,
• keen,
• soruk,
• Kıdem,
• konşu,
• MUAMMA,
• Doldurmak,
• yuvaq,
• çağırmaq,
• tergüşi,
• distorted,
• Çöğdürmek,
• feyzyab,
• çoş,
• saky,
• comparison,
• təşviqat,
• amac,
• böksör,
• boshlovchi,
• cıkmak