konşu

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

konşu

(malk. ) komşu.

Son arananlar:

• yoqsiz,
• suvlanıv,
• İkele,
• Osiy,
• kudurtmak,
• heyvərə,
• piskoposluk,
• lanse,
• maymun,
• gije,
• Tiri,
• burst,
• curious,
• öçüğüş,
• zikge,
• küs,
• fate,
• finding,
• pursuit,
• salon,
• idare,
• konşu