konşu

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

konşu

(malk. ) komşu.

Son arananlar:

• ıl,
• küvüz,
• chillaq,
• asel,
• carman,
• Antik,
• mancanaq,
• keganak,
• tirtishmoq,
• lokura,
• yolcu,
• nəzəriyyat,
• waz,
• septe,
• bədxahlıq,
• yürütmə,
• çıñkıl,
• dilewar,
• qadağa,
• kokus,
• əmgək,
• konşu