solumay

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

solumay

sulumadan, nefes almadan, solumaksızın; dinlenmeden, dinlenmeksizin. Çırt ~ tıñılaydı: hiç nefes almadan dinliyor; işçile ~ işleydile: işçiler dinlenmeden çalışıyorlar.

Son arananlar:

• ejder,
• Talak,
• haham,
• mesafe,
• azaşmak,
• şikar,
• münasibət,
• bekinmek,
• hoşniýet,
• mezuniyet,
• üskük,
• mılılanıv,
• uşun,
• ədəbiyyatşünaslıq,
• kükemek,
• özgerişli,
• mucize,
• endure,
• mamırlık,
• Kredi,
• odun,
• solumay