sormak
Türkiye Türkçesi – Arı Duru Türkçe Sözlüğü (Kuleli, 2013)
sormak
[Köken: Yerel] Soramak
Türkiye Türkçesi – Tatarca Sözlük (Ganiyev, 1998)
sormak
ф. 1) сорау, сорау бирү; (birine) saatin kaç olduğunu sormak сәгать ничә икәнлеген сорау; 2) сорау, сораштыру; 3) сорашып белү; hatırını sormak хәлен сорашып белү; 4) сорау, җавап бирдерү; bu işi benden sorarlar бу эшне миннән сорарлар (моңа мин җавап бирәм) ◊ sorma! sorma gitsin! сорама да инде! (канәгатьсезлеген уртаклашканда әйтелә); sora sora Bağdat bulunur сорый-сорый Багдадны табарсың; теле барның юлы бар
Arı Duru Türkçe – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Kuleli)
sormak
1. Arz etmek
Karşılaştırmalı Türk Lehçeleri Sözlüğü (Ercilasun, 1991)
sormak
Türkiye Türkçesi: sormak
Azerbaycan Türkçesi: soruşmag sormag
Başkurt Türkçesi: horav
Kazak Türkçesi: surav surak koyuv
Kırgız Türkçesi: surō
Özbek Türkçesi: sorämàk
Tatar Türkçesi: sorau
Türkmen Türkçesi: sōramak
Uygur Türkçesi: sorumak
Rusça: spraşivat'
Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)
sormak
[so:rmok] I, işl. 1. Dem alyp, içiňe çekmek. Bir-iki ýola işdämenlik bilen sordy-da, tüssesini bir gapdala üfledi (“Edebiýat we sungat”). 2. Dodaklary bilen emzigi gysyşdyryp içine çekmek (emýän çaga hakynda). 3. Çekip özüne siňdirmek. Suwuň kömegi bilen toprakdan azot, fosfor, kaliý hem başgalary sorup alýar (A. Gowşudow).
SORMAK [so:rmok] I, işl., ser. Soramak. Aryflar bar, başa baglap keçeler, Içgin-içgin sorsaň, many seçeler (Magtymguly).
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
sormak
sormak, danışmak. Kesine sorayım: kendisine sorayım, bağasın bir sor: fiyatını bir sor, nek sorasa: niçin soruyorsun, tınçlık-esenlik sorurğa kerekdi: hal hatır sormak gerekir, hapar ~: haber sormak, aylandırıp ~: tekrar sormak, osmaklap ~: ustaca sormak, kurnazca sormak, onov ~: fikir sormak, akıl sormak; atağa-anağa ~: babaya anaya danışmak, sorup onov etmek: danışıp karar vermek, sorğan-orğan: oran-soran, sorğan-orğan cokdu: oran soran yok, sora barğan Mekkânı tabar (d): sora sora Bağdat bulunur, sorğan ayıp tüldü, bilmegen ayıpdı (as.): sormak ayıp değil, bilmemek ayıp.
Dîvânü Lugâti’t-Türk Dizini (TDK)
sormak
emmek, sormak·I, 16; II, 70; III, 181
(sorgu) sormak, aramak. III, 181