dunya
Uygurca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Kurban, 2016)
dunya
a. Dünya. Ikki dunya – İki dünya. Ikki dunyada xor bolmaq – İki dünyada hor olmak. Dunya tinchlighi – Dünya barışı. Dunya qarash – Dünya görüşü; görüş açısı. Pütün dunyagha melüm – Bütün dünyaya belli. Dunyagha kelmek – Dünyaya gelmek. Dunyadin ötmek – Dünyadan göçmek (giçmek). Dünyasining hemmisini dégidek xeshlep tügetti – Bütün servetini harcayıp bitirdi. Pütün dunyasini qaldurup ketti – Bütün servetini bırakıp gitti.
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
dunya
dünya. Bütev ~: bütün dünya, savlay ~: bütün dünya, birinci ~ uruş: birinci dünya savaşı, carık ~: aydınlık dünya, ~ğa aytılğan: dünyaca meşhur, ~ alamatı: dünya harikası, dünyanın en iyisi, ~ bıla bir: hatsiz hesapsız, pek çok, ~ amanın kuymak: pek çok kötü şey söylemek, ~ bağası: dünya pahası, çok kıymetli, ~ başı: dünyanın üstü, yeryüzü, ~nı başın tübüne etmek: dünyanın üstünü altına getirmek, ~ carığın körmek: dünya ışığını görmek, ~ közüvdü: dünya karşılıklıdır, hayat karşılıklıdır, ~m karañı boldu: dünyam karardı, ~ kurulğanlı beri: dünya kurulalı beri, ~ mal: dünya malı, calğan ~: yalan dünya, fani dünya, ol ~: öbür dünya, ahiret, ol ~sı carık bolsun: öbür dünyası aydınlık olsun, ~ birevge köb, ekevge az: dünya bir kişiye çok, iki kişiye az (deyim), ~ körgen ahıratnı körmez mi?: dünyayı gören ahireti görmez mi? (mısra).