seleke

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

seleke

alay, istihza, gırgır. ~ge almak: alaya almak, ~ etmek: alay etmek, ~ halda: istihza eder halde, nögerin ~ge alıp söleşedi: arkadaşını alaya alıp konuşuyor.

Son arananlar:

• səhər,
• suni,
• tambıla,
• kızı,
• dobuş,
• bozaq,
• dürsemek,
• yad,
• ötküzüsh,
• deyim,
• quymoq,
• aryş,
• ödenti,
• kargı,
• cütü,
• qulunlamoq,
• ərk,
• nisgil,
• azbar,
• madad,
• məzar,
• seleke