oñsuz
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
oñsuz
güçsüz, zayıf, takatsiz, çelimsiz, yoksul, biçare, kimsesiz. Andan bu ~du: ondan bu güçsüz, ~ bolmak: güçsüz olmak, avruv anı ~ etgendi: hastalık onu takatsiz bırakmış, ~ğa cak cok: güçsüze (zayıfa) itibar yok (a.s.), ~nu çarhı akırın töñereydi: fakirin çarkı yavaş döner (a.s.), ~nu ülüşü tepsi tüb: fakirin hissesi sofra artığı (deyim), aman ~ğa öç bolur: kötü adam kimsesize tebelleş olur.