oturubdurma

Azerbaycan Türkçesinin Açıklamalı Sözlüğü (Orucovun, 2006)

oturub-durma

1. “Oturub-durmaq”dan f.is.
2. Əlaqə, yoldaşlıq etmə, vaxtını bir yerdə keçirmə.

Son arananlar:

• butur,
• sial,
• ösüntgi,
• tanin,
• seymen,
• osmir,
• Həzrət,
• sarğı,
• vacip,
• kurator,
• Gırtlak,
• operative,
• jezm,
• yalamak,
• bıdır,
• okinmoq,
• ilint,
• boy,
• tornik,
• müyüş,
• van,
• oturubdurma