müyüş
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
müyüş
köşe. Üynü ~ü: evin köşesi, ol ~den taşaydı: o köşeden kayboldu, ~ge tıymak: köşeye sıkıştırmak, tört~: dörtköşe, kare, ~leni sanab aylanadı: köşeleri sayıp geziyor (boşgezen anlamına bir deyim).