tügelmek

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

tügelmek

tükenmek, bitmek, son bulmak (az kullanılır).

Son arananlar:

• yash,
• kamsuv,
• chopper,
• düşleýiş,
• kamu,
• küküregen,
• owe,
• xren,
• kamara,
• kamuoyu,
• naw,
• sındırım,
• kamzul,
• kamturmak,
• kamtar,
• kamçı,
• ərişmək,
• kadang,
• kamılğa,
• HALEN,
• kadife,
• tügelmek