ösüntgi

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

ösüntgi

[ösüntgü], at. 1. Ösümligiň gögerip başlan bölegi, şinesi, şonuň ýaly-da, gögerip oturan agajyň, käbir ösümligiň düýbünden çykýan çybygy. Gowaçanyň çigitleriniň ösüntgileri. 2. Bedeniň bir ýerine artyk çykan zat.

Son arananlar:

• Ekip,
• pasta,
• çapovul,
• yanak,
• royob,
• çaça,
• kurgamak,
• outlaw,
• cerahat,
• empiric,
• egsilmek,
• aylagerlik,
• doqqaz,
• sinel,
• apply,
• mayus,
• Beyefendi,
• sırımaq,
• trowel,
• pullu,
• beak,
• ösüntgi