orça

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

orça

kavgayı ayırma. ~ğa çabmak: kavgacıları ayırmaya koşmak, ~ etmek: kavgayı durdurmak, kavga edenleri ayırmak.

Son arananlar:

• ləş,
• sulagh,
• tapta,
• suyum,
• turmoil,
• yörgemek,
• qovga,
• incilmek,
• peşmanlama,
• mensal,
• at,
• hissiy,
• Karides,
• aga,
• jumadylahyr,
• hortuldatmaq,
• Mütərcim,
• birtke,
• mesa,
• dazyrdamak,
• çogı,
• orça