munacat

Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)

munacat

a. yakarış, münacat (Allaha).

Son arananlar:

• zebur,
• urğuç,
• ho&,
• tezce,
• xarda,
• dışlamak,
• bıldırcın,
• ah,
• decimal,
• körünöö,
• yığışdırılmaq,
• göteriliş,
• togar,
• mueyyen,
• Pilav,
• aleykümselam,
• intiho,
• çakılmak,
• altundek,
• Pafos,
• ergimte,
• munacat