munacat

Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)

munacat

a. yakarış, münacat (Allaha).

Son arananlar:

• takasoqol,
• Şelpe,
• cülünmek,
• jür,
• öykü,
• Qıl,
• səyrimək,
• chiqildash,
• flamboyant,
• zıddiyet,
• Koltuk,
• tarlatan,
• mühüm,
• su,
• hermetic,
• endeş,
• lop,
• buut,
• owurtlamak,
• kabılan,
• tözlemek,
• munacat