mañız
Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)
mañız
I, mâna, muhteva, mahiyet; sözünün mañızı cok: sözünün manası yok; çöptü ubağında çappasa, çöptün mañızı keret: ot vakti zamanında biçilmezse, o, iyi evsafını kaybeder.
II, 1. boş söz; 2. boş lâkırdılar söyliyen, çaçaron.
Son arananlar:
- üstemcil,
- muyançılık,
- süymegenlik,
- gale,
- keyidici,
- bepardoz,
- joylashmoq,
- Erin,
- sukeçirməyən,
- tüləmək,
- alkansı,
- Ulam,
- Tuç,
- abala,
- Kişioğlu,
- yasin,
- göreç,
- sal,
- kamerayamayan,
- tırış,
- consult,
- mañız