mañkuş
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
mañkuş
(mahuş) uyku küpü, sabahları geç kalkan, uykucu, uyuya kalan. Ket, sen ~!: hadi sen de, uykucu!, aman ~ğa caraşır: ayıp uykucuya yakıştırılır (a.s.), ~ça cuklab turma da ertde kob!: uykucu gibi uyuyup durma da erken kalk!.