ləc
Azerbaycan Türkçesinin Açıklamalı Sözlüğü (Orucovun, 2006)
ləc
sif. [ər.] Tərs, höcət, inad. • Ləc düşmək – bax. ləcləşmək. ..Kişi arvadına deyir: – Ay arvad, heç qəm eyləmə, nə qədər canım sağdır, hər günün xərcin qazanacağam. Amma, deyəsən, şah mənimlə ləc düşmüşdür. (Nağıl). Ləc salmaq – iki adam arasında düşməncəsinə münasibət yaratmaq; düşünüşdürmək, aralarını vurmaq, vuruşdurmaq. Səttarzadə başını tovladı: – Siz məni doğma qızım ilə ləc salmaq istəyənlərin iftirasına uymayın, yoldaş! Mir Cəlal.
Azerbaycan Türkçesinin Sinonimler Sözlüğü (Çakıroğlu, 2013)
ləc
I. öcəşik
{sürtüşmeli}
II. düşmən, qərəzkar, qənim
{düşman, garazlı, gayzlı}