kañğı

Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)

kañğı

I: kañğı baş yahut başı kañğı: yarı aklını kaybeden; yarı deliren; şaşalıyan.


II= kañkı.

Son arananlar:

• anıtkabir,
• koçkorok,
• öskürtmə,
• tirkalma,
• türelmek,
• İRKİLMEK,
• öre,
• aşa,
• əsmək,
• kewelmek,
• hank,
• ceyran,
• gayratlanmoq,
• Etmiş,
• tuzlu,
• süyelmek,
• badar,
• qachan,
• tangri,
• canker,
• meyxana,
• kañğı