Seyid

Azerbaycan Türkçesinin Açıklamalı Sözlüğü (Orucovun, 2006)

seyid

is. [ər.] din.
1. Məhəmməd peyğəmbərin nəslindən olan müsəlmanların fəxri titulu. Hər vilayətdə var beş-on qəsəbə; Əlli min seyyidü axund, tələbə. S.Ə.Şirvani. [Məsmə:] Anam, dayılarım məni [kor kişiyə] verdilər. Çünki onlar kənddə nüfuzlu, kəramət sahibi seyidlər hesab olunurdular. S.Hüseyn.
2. Ləqəb kimi seyidlərin adlarından əvvəl deyilir. Bir əlli-altmış il bundan əqdəm iki nəfər kukəmərli seyid – biri Seyid Əhməd və biri Seyid Səməd Qafqaza varid olurlar. Ə.Haqverdiyev.

Son arananlar:

• alynky,
• sütlaç,
• yamsılamaq,
• avtokolonna,
• känbir,
• yaksar,
• orgazm,
• uksus,
• miyovmiyov,
• arala,
• kılıçlanmak,
• konfeti,
• Yantu,
• məhli,
• düzine,
• suspense,
• kiçigöwünlilik,
• trevoga,
• könelik,
• değirmi,
• çiknemek,
• Seyid