leb
Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)
leb
[lev], at, şahyr. 1. Dodak. Lebi şeker, agzy gunça, Ol zülpi tardan aýryldym (Magtymguly). Leblerinden bal akar, Şadyýan läle kakar (G. Ezizow). 2. k. d. Gyra, ýaka, boý, kenar (deňiz, derýa we ş.m. hakynda). Kepderiler bir silkinip, perizat boldular we kapasy serhowzuň lebinde goýdular (“Hüýrlukga – Hemra”). Derýa lebi otluk, suwluk, ajap çemenlik bir ýer erdi (“Gül – Bilbil”) .
Uygurca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Kurban, 2016)
leb
f. bk. lep.