kıyıklanmak

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

kıyıklanmak

eğrilmek, meyillenmek, çarpılmak. Soslannı burnu sınıp kıyıklanñandı: Soslan'ın burnu kırılarak çarpılmış.

Son arananlar:

• iyimə,
• Qol,
• cerbaş,
• ötkünmek,
• bulg,
• coopker,
• tochka,
• sokmak,
• conformity,
• sögünç,
• axlaq,
• tüslük,
• üçgil,
• TEPKİ,
• tapdalanma,
• ago,
• Hudud,
• müskirat,
• ölgünlük,
• ildam,
• yenilgi,
• kıyıklanmak