kırğav

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

kırğav

(malk.) ses, seda; fikir beyanı, oy.

Son arananlar:

• ximizatsiyalashtirmoq,
• chilvir,
• bronevik,
• dusk,
• Uygarlık,
• ebet,
• Röportaj,
• tükcə,
• öwser,
• galayon,
• bayramlav,
• descent,
• gızman,
• Başlıca,
• buzuq,
• NAM,
• cırık,
• Yalqun,
• Jandar,
• daniska,
• çavdar,
• kırğav