kırğav

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

kırğav

(malk.) ses, seda; fikir beyanı, oy.

Son arananlar:

• aytuu,
• verstak,
• Yalatdırmaq,
• tegre,
• qilüqal,
• vasvası,
• işitmek,
• İmir,
• chuvlamoq,
• Constative,
• yogha,
• yölimek,
• starve,
• çöölü,
• kétermek,
• belgi,
• polite,
• separator,
• Şüphe,
• centre,
• Hatun,
• kırğav