İmir

Azerbaycan Türkçesinin Açıklamalı Sözlüğü (Orucovun, 2006)

imir

is. məh. Şah arı.

Dîvânü Lugâti’t-Türk Dizini (TDK)

imir

aydınlıkla karanlığın birbirine karışması·I, 94 bkz> emir, imir, iriğir

Son arananlar:

• boynumadı,
• kulculuk,
• sarışmak,
• ýöňkemek,
• ötümsüz,
• Enmə,
• torfli,
• əməkgün,
• kali,
• Muy,
• gardun,
• nonjiyda,
• tarlıq,
• badıray,
• poligrafiya,
• xurt,
• MAHİR,
• puling,
• gevremek,
• kanser,
• nehayiti,
• İmir