belgi
Türkiye Türkçesi – Tatarca Sözlük (Ganiyev, 1998)
belgi
и. 1) билге; 2) аң, белем
Arı Duru Türkçe – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Kuleli)
belgi
1. Alamet
2. Amblem
3. Çentik
4. Emare
Özbekçe—İngilizce Sözlük (Dirks, 2005)
belgi
sign, mark; notation; brand.
Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)
belgi
alamet , nişane , damga , işaret ; yol göstermek için dikilen nişane ; ula ; canı barda calıngan – caman erdin belgisi ats. : henüz can çıkmamışken merhamet dilenmek- zayıf erkeğin nişanesidir- ; sırt belgi : dış , şekli alamet ; iç belgi : dahili , mantıki vasıf ; uruksat belgisi : ruhsat , müsaade işareti , vize ; bölünö turgan belgi mat. : bölünebilirlik vasfı.
Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)
belgi
[belği], at. 1. Bir zady alamatlandyrýan nyşan, bellik. Ýol hereketiniň belgileri. 2. gepl. d.,ser. Baha 2. Diňe bäşlik belgi ýaraşýar oňa (K. Gurbannepesow). 3. dil b. Dyngy alamatlary. Dyngy belgisi.
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
belgi
işaret, damga, amblem, simge, belge. ~ salıv: işaret koyma, koşhan ~: toplama işareti, alğan ~: çıkarma işareti, köçürgen ~: kesme işareti, soruv ~: soru işareti, tıyğıç ~le: noktalama işaretleri, teñlik ~: eşitlik (=), ençi ~: özel işaret, tañ ~ beredi: tan yeri ağarıyor, şafak söküyor, ~ bermek: belge vermek, her hangi bir şeyi ispat için vermek, kız kaçarğa dep caşha ~ bergendi: kız kaçmak için delikanlıya belge vermiş, ~ at ( belgige berilgen at): erkek tarafının kız tarafına başlık parasına ilaveten verdiği at, dernekni ~si: derneğin amblemi.