kırçın

Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)

kırçın

1. küçük zanaat sahibi; kırçın tal bk. tal ι; 2. genç oğlan; 3. ufak – tefek, mini-mini; kırçın caştar: «taze gençlik»; kırçınında öldü: gençken öl- dü; 4. kırçınım: gençliğinde ölen oğlunu anne bu kelimeyle anarak ağlar.

Son arananlar:

• kowşatmak,
• teşebbüs,
• Demir,
• nankor,
• ketse,
• tildeş,
• ätiýaç,
• manka,
• mushtipar,
• pişgelemek,
• çartlavuk,
• sunı,
• fon,
• Keksa,
• küsri,
• sermemek,
• Kanav,
• ofiser,
• tercel,
• hasratlanmoq,
• bambılı,
• kırçın